Specimeno de la voĉo de Schwartz

Sonregistrita en 1951 kaj al ni disponigita danke al
Daniel LUEZ, kiu mem priskribas

Mi devis partopreni en kongreso de TEJO (tiam nomata ankoraŭ TJO) en la jaro 1951. Mi ĵus aĉetis magnetofonon, kaj mi havis la ideon fari, kvazaŭ mi telefonos al R.S. ekde la loko de la kongreso, en Nederlando. Li akceptis mian proponon kaj "registris" sian voĉon sur mian magnetofonon, nur kun liaj respondoj. Mi do konversaciis kun la aparato, kiu (kompreneble) ripetis la registritan tekston kun la voĉo de Raymond Schwartz.

Por fari tion, mi iris al lia oficejo (en banko, kies direktoro li estis). La magnetofono estis sur metal-fadeno, sed intertempe mi faris kopiojn sur kasedojn kaj mi sendis al multaj personoj, kiuj konis kaj amis R. S. (lia edzino, Ivo Lapenna kaj multaj aliaj). Novtempe, post nia renkontiĝo en trajno, mi sendis unu al Francine Schwartz, lia filino. Li havis du infanojn: unu filon (Jean-Claude) kaj unu filinon (Francine). Lia filo neniam lernis Esperanton kaj lia filino faris tion malfrue, post la morto de la patro. Nun ŝi bone parolas ĝin.

Vi povos ĝin aŭskulti per diversaj dosierformatoj. Nun unu el ili estas disponebla. Klaku sur la ligilon:

La Voĉo de Schwartz en formato .AU (960 Kbajtoj)

Jen priskribo de miaj frazoj ĉe la "telefono" kaj transkribo de la magnetofona registraĵo.

DANIEL LUEZ - Ha lo! Sinjoro Schwartz?
SCHWARTZ - Jes, kiu vokas min?
DANIEL LUEZ - Estas Daniel Luez.
SCHWARTZ - Estas Daniel Luez?! Sed, kara amiko, kie do vi estas kaj kion vi faras ?
DANIEL LUEZ - Mi estas en Haarlem, en Nederlando, kaj partoprenas en internacia junulara kongreso de TJO, Tutmonda Junulara Organizo.
SCHWARTZ - Bone, mi tre plezure sendas miajn plej korajn salutojn al vi kaj viaj gekamaradoj, kaj mi povas nur bedaŭri, ke mia aĝo ne plu permesas al mi esti junulo inter gejunuloj.
DANIEL LUEZ - Sed, sinjoro Schwartz, vi estas preskaŭ tiel juna kiel ni!
SCHWARTZ - Jes, preskaŭ! Vidu, aŭ pli ĝuste aŭdu: korpe, oni vole nevole maljuniĝas, sed anime oni povas kaj devas resti juna ĝis la fino!
DANIEL LUEZ - Cetere tion vi jam diras en poemo el "La ĝoja podio", "Argumentoj por mia spegulo": Mi fariĝis kvindekjara…
SCHWARTZ - Ha, mi gratulas al vi por via bonega memoro kaj, ĉar estas tamen tempo fini ĉi tiun babiladon (la telefonkonversacioj estas tre multekostaj!) mi citos al vi, do, por fini, kaj por viaj kamaradoj, la lastajn versojn de tiu poemo, kiun ĵus vi menciis:

"Se vi volas argumenton,
Ĝin mi tiel ĉi formulas:
Ofte neĝas sur tegmenton
Dum interne fajro brulas!
Sekve sciu, mia knabo,
ke mi havas ĝis nunhoro
kvidek jarojn sur la kapo,
sed nur dudek en la koro!"

Kaj kun tiu ĉi optimista noto, mi aldonas por via kunveno ĉiujn bondezirojn pri sukceso kaj bela vetero. Kaj vi, kara amiko, ne forgesu baldaŭ reveni en nian Parizan Kabareton "Ĉe la koboldoj". Ni atendas vin !
Ĝis baldaŭ!
DANIEL LUEZ - Ĝis baldaŭ, sinjoro Schwartz !